Amélie Oksenberg Rorty en Spinoza
Vanuit twee aanleiding kwam ik tot de ontdekking van een inspirerend en sprankelend artikel van Amélie Oksenberg Rorty. De ene aanleiding was het artikel van De Dijn in Filosofie waarin hij verwees naar haar “nog niet gepubliceerde bijdrage aan de Jerusalem Spinoza Conferentie uit 1999” (het was daardoor dat ik ontdekte dat zijn artikel al van jaren terug dateerde; zie het blog met met bespreking). De tweede aanleiding was de stekelige stelling van Wim Klever in reactie op dat genoemde blog dat “het hebben van adequate kennis van de bijzondere dingen” ons helemaal niet mogelijk is. Met zijn bewering:“Het 'echte weten', dat kennis van god is, bezitten wij voorzover wij ervaringsmatig worden GEDETERMINEERD om overeenkomsten, verschillen en tegenstellingen tussen de bijzondere dingen te zien (zie 2/29s). We hoeven daar niets voor te doen,” prikkelt hij mij altijd weer, maar op dat meningsverschil tussen ons ga ik niet meer in. Genoeg over de aanleidingen die mij op het spoor brachten van dat artikel van Amélie Oksenberg Rorty. Van Amélie O. Rorty had ik nog niet eerder gehoord. Meteen ging op internet op onderzoek naar haar uit. Voor ik een blog breng met een samenvattende impressie van dat fraaie artikel van haar, eerst iets over haar zelf.
Amelie Rorty is a visiting professor at Boston University and is an honorary lecturer in the Department of Global Health and Social Medicine, at the Harvard School of Medicine. Her teaching career includes posts at Rutgers University, Mount Holyoke College, Harvard Graduate School of Education, and at Brandeis University, where she was professor of the history of ideas from 1995 to 2003.
Haar CV en publicaties.
Ze schreef vele boeken (zie ook op PhilPapers), is o.a. de auteur van Mind In Action (1988) en redigeerde een reeks van boeken over concepten van identiteit en emoties, een studie over Descartes, Aristoteles en anderen.
[books.google]
Het is een door haar geredigeerde verzameling teksten van filosofen uit alle tijden, die ze steeds kort inleidt. Het accent in haar keuze lag bij "philosophical autobiography," dus van Spinoza bracht zij het inleidende deel van de Verbetering van het verstand.
De uitgever over het boek:
Philosophy is a dangerous profession, risking censorship, prison, even death. And no wonder: philosophers have questioned traditional pieties and threatened the established political order. Some claimed to know what was thought unknowable; others doubted what was believed to be certain. Some attacked religion in the name of science; others attacked science in the name of mystical poetry; some served tyrants; others were radical revolutionaries.This historically based collection of philosophers' reflections--the letters, journals, prefaces that reveal their hopes and hesitations, their triumphs and struggles, their deepest doubts and convictions--allow us to witness philosophical thought-in-process. It sheds light on the many--and conflicting--aims of philosophy: to express skepticism or overcome it, to support theology or attack it, to develop an ethical system or reduce it to practical politics. As their audiences differed, philosophers experimented with distinctive rhetorical strategies, writing dialogues, meditations, treatises, aphorisms. Ranging from Plato to Hannah Arendt, with contributions from 44 philosophers (Augustine, Maimonides, AlGhazali, Descartes, Pascal, Leibniz, Voltaire, Rousseau, Hobbes, Hume, Kant, Nietzsche, Kierkegaard, Wittgenstein, among others) this remarkable collection documents philosophers' claim that they change as well as understand the world. In her introductory essay, "Witnessing Philosophers," Amelie Rorty locates philosophers' reflections in the larger context of the many facets of their other activities and commitments. [zie bij books.google]
Over Spinoza schreef ze
"The Two Faces of Spinoza," Review of Metaphysics, December, 1987, pp. 299-316. Reprinted in Studies in Spinoza's Philosophy, ed. Ed Curley, Nijhoff, 1990, pp. 196-208.
"Spinoza on the Pathos of Idolatry and the Hilarity of True Love," The Philosophy of Love, ed. Robert Solomon, Kansas University Press, 1991 ,pp. 352-377.
"Descartes and Spinoza on Epistemological Egalitarianism," History of Philosophy Quarterly, 1996, 35-53
"Spinoza's Ironies: From Anger to the Intellectual Love of God," History of Philosophy Quarterly, July, 2000; to be reprinted in Spinoza's Ethics vol. 5, ed. Yermiahu Yovel (forthcoming, date ??)
"The Political Sources of Emotions: Greed and Anger." In: Philosophical Studies: An International Journal for Philosophy in the Analytic Tradition, Vol. 89, No. 2/3, The American Philosophical Association Pacific Division Meeting 1997 (Mar., 1998), pp. 143-159
"The Politics of Spinoza's Vanishing Dichotomies." In: Political Theory, 2009, pp. 131-141 [hier]
Abstract: Spinoza’s project of showing how the mind can be freed from its passive affects and the State from its divisive factions (E IV.Appendix and V.Preface) ultimately coincides with the aims announced in the subtitle of the Tractatus-Theologico-Politicus (TTP) "to demonstrate that [the] freedom to philosophize does not endanger the piety and obedience required for civic peace."1 Both projects rest on a set of provisional isomorphic distinctions—between adequate and inadequate ideas, between reason and the imagination, between active and passive affects—that Spinoza proceeds to blur, and indeed to renounce. In using these distinctions while also moving to overcome them, Spinoza is not confused or indecisive. Every philosopher, every wise Sovereign, every free man who attempts to incorporate adequate ideas in inadequately framed, perspectivally limited contexts must use these distinctions and also see how deeply misleading they are. I want to offer a friendly amendment to Hasana Sharpe’s essay "The Force of Ideas in Spinoza" arguing that Spinoza refuses her distinction between the force of an idea and its truth.
Op dit artikel ga ik dus in het volgende blog dieper in.
On Self-Deception
Voor ik overga naar een volgend blog over Amelie Rorty's Spinoza eerst nog iets over haar publicaties over zelfbedrog. Zo schreef ze
...“User-Friendly Self-Deception: A Traveler’s Manual.” In Self and Deception: A Cross-Cultural Philosophical Enquiry. Edited by Roger T. Ames and Wimal Dissanayake (Albany: State University of New York Press, 1996)...
... wordt ze enige malen geciteerd in het artikel Ethics and Self-Deception op The Internet Encyclopedia of Philosophy...
... en was ze op 10 januari 2010 te horen in een programma van Why? van The Institute for Philosophy in Public Life of The University of North Dakota: "On Self-Deception" [podcast]
Reacties
Met je blog over Amelie Oksenberg activeer je weer heel wat herinneringen in mijn brein, Stan! k weet natuurlijk niet welke relatie je in je volgende blog tussen mij en haar wilt gaan leggen, in ieder geval roep je nu met de foto's vande bejaarde dame het beeld op van een jonge, uiterst actieve en zeer levendige deelneemster aan de Chicago Spinoza Conference, ik geloof in 1086. Haar inbreng werd zeer gewaardeerd. Zij was ook niet niemand, getrouwd bovendien met een al even beroemde filosoof, Richard Rorty. [Dit doet mij denken aan die andere Amerikaanse filosoof/schrijfster, Rebecca Newberger Goldsstein, ook van Rugers, die eveneens met een beroemde filosoof is getrouwd, Steven Pinker]. Haar publicatielijst is fenomenaal; zij bestrijkt een breed gebied. Ik was haar helemaal uit het oog verrloren en ben benieuwd wat jou zo heeft gegrepen in haar werk over Spinoza. Ik bezit van haaar enkel de Chicago-bijdrage (1990 gepubliceerd door Brill).
wik klever 08-07-2010 @ 22:07
Wim,
Leuk te merken hoe jij zovele geleerden die ik 'ontdek' en over wie ik dan een blog maak, ooit hebt ontmoet.
Ik ga overigens geen relatie leggen tussen jou en haar. Je opmerking vormde een van de aanleidingen waardoor ik - surfend - op haar artikel stootte. Ik ben er nog even mee bezig voor ik aan het blog toe ben.
Grappig, uiteraard vroeg ik mij af of haar naam iets te maken had met de bekende Rorty. Nu hoor ik van jou hoe het zit.
Steven Pinker die met Rebecca Goldstein "America's brainiest couple" (Steve Paulson) vormt, is (evolutionair) psycholoog en taalkundige, geen filosoof, althans zo beschouwt hij zichzelf niet.
Stan Verdult 09-07-2010 @ 11:26
Over dit laatste punt: een oud-collega van mij behandelt Pinker's werken in zijn FILOSOFISCHE colleges. Ik meen dat het gaat over de werking van de MIND, waar filosofen het nogal vaak over hebben! Maar hier gaan we natuurlijk niet over twisten.
wik klever 09-07-2010 @ 22:39