Bel Spinoza's God!
Margreet de Heer heeft vandaag in Trouw weer een aardige strip: BEL GOD! [verwijderd op bevel namens Trouw]
Het is duidelijk dat men niet alleen in Amsterdam (My Name is Spinoza) kunstzinnig met God bezig is, maar op wel meer plekken.
Zie hier de website van beeldend kunstenaar Johan van der Dong. Daar bliojktg dit project al aardig de wereld over te zijn gegaan. Ik moet bekennen dat ik er pas door de strip van margreet de Boer van hoorde.
De andere kant van de lijn wordt niet opgenomen. Bellers horen alleen een voicemail dat ze hun boodschap kunnen inspreken. En zo hoort het ook bij de imaginaire antropomorfe God - die van de verbeelding.
Maar dan de spinozistische god.
Wat zou het aardig zijn als meer mensen beseften dat ze telkens wanneer ze iemand bellen, ze een modus van de substantie of god aan de lijn krijgen, ja dat zijzelf en het mobieltje, dat alle dingen een modus van god zijn. Iedereen kan dus namens god (de god van de rede) en tot god spreken in alle gedaanten die in de eindige en tijdelijke wereld voorkomen.
Communiceren is: als (modus van) god met (een modus van)god spreken. En iedereen die dit zou beseffen zou in elk telefoontje en elk gesprekje, sub specie aeternitatis beschouwd, in die communicatie god intellectueel liefhebben. Maar dat is nog een hele weg.
Men kan ditzelfde namelijk ook vooral van de meer negatieve/sombere kant bekijken, zoals Bayle schreef in Aanmerking N van het lemma Spinoza in zijn dictionaire: "God, gemodificeerd in Duitsers, heeft God, gemodificeerd in tienduizend Turken, gedood. En zo hebben alle uitspraken die tot uitdrukking brengen wat mensen elkaar aandoen, geen andere ware betekenis dan deze: 'God haat zichzelf, hij vraagt zichzelf genade en weigert zich die, hij vervolgt zich, doodt zich, verslindt zich, hij belastert zich, hij stuurt zichzelf naar het schavot, enzovoort'."
