De 'uomo universale' bestaat nog. De ontdekking van Jan Bauwens

Het begon met een tekening van Spinoza die ik nog niet kende en die Google mij aanreikte. Zo af en toe ga ik kijken of er een nieuwe afbeelding van Spinoza of ‘kunst met Spinoza’ op internet is gebracht. Verreweg het meeste van de afbeeldingen die Google dan levert is afkomstig van dit weblog. Maar soms zit er iets nieuws tussen. Eergisteren zat daar deze tekening tussen – eventjes maar, want gisteren en vandaag zat hij er al niet meer bij. Het is dus toeval dat ik hem trof. Uiteraard rust er copyright op, maar ik neem aan dat Jan Bauwens het mij niet euvel duidt dat ik hem in de Spinoza-verzameling op dit weblog opneem. Ik moest even zoeken, maar het werd duidelijk dat de tekening gemaakt is door Jan Bauwens, schrijver, uitgever, filosoof, tekenaar en musicus in Serskamp, een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen.

Hij schrijft op zijn blog, Tisallemaiet, over van alles en nog wat, soms hele lappen tekst, maar vele van deze blogs zijn het lezen waard. Ik heb er een hele poos in gegrasduind. Of hij veel gelezen wordt weet ik niet: reacties kunnen niet op zijn blog worden gegeven.

Ik probeerde méér over hem te weten te komen en ontdekte al snel dat hij een begenadigd tekenaar is; vele honderden portretten en voorstellingen, vaak naar schilderijen of andere afbeeldingen, brengt hij op zijn blog en je kunt doorklikken naar diverse websites waarop hij hele boeken van hem die – met ISBN-nummer – in de reële wereld gepubliceerd zijn, ook nog eens op internet uitbrengt.

Verderop in dit blog geef ik wat ik vond aan boektitels. Eerst citeer ik hier een interessante passage, waarin hij Spinoza ‘verdedigt’ tegen de z.i. te materialistisch-fysische interpretatie van Spinoza door Etienne Vermeersch. Het geeft een idee van wat ‘voor vlees we in de kuip hebben’:

“Het geloof van de atheist in de volkomen verdedigbaarheid van een radikaal materialisme, verwijst al dan niet expliciet naar een (ons inziens ongeoorloofde) Spinoza-interpretatie, zoals bijvoorbeeld bij E. Vermeersch, en wij citeren: "Een consequentie van het spinozisme die door Spinoza zelf niet werd getrokken, is de volgende. Wanneer men stelt dat zowel de materiële als de geestelijke wereld volwaardige uitingen zijn van de godheid, dan suggereert men dat de godheid op een volledige wijze in de materiële wereld is uitgedrukt en daaruit kan de conclusie worden getrokken dat een ‘geestelijk’ attribuut overbodig is en dat men dus de werkelijkheid (de godheid) kan zien, als niets anders dan een oneindige materiële wereld". Maar deze Spinoza-interpretatie is apert oneigenlijk: vergelijkt men, bij wijze van voorbeeld, een ding met de definitie van dat ding, dan kan men zeggen dat deze definitie het ding op een volwaardige wijze uitdrukt. Dit betekent echter niet dat de definitie het ding overbodig maakt. De reden daarvoor is, dat de definitie het ding uitdrukt in een andere wereld dan de wereld waarin het ding bestaat. Om over te kunnen gaan van de definitie van het ding naar het ding zelf, moet men beschikken over de wereld van het ding. Tenzij men aanneemt dat er geen discrepantie bestaat tussen het epistemische en het ontische. In dat geval moet ofwel het epistemische herleid worden tot een onderdeel van het ontische (wat resulteert in realisme), ofwel moet het ontische herleid worden tot een onderdeel van het epistemische (idealisme), ofwel moeten beide, zowel het epistemische als het ontische, herleid worden tot een derde wereld, bijvoorbeeld de wereld van het handelen (pragmatisme). Spinoza echter, wil zo’n reductie niet doorvoeren. Vandaar zegt hij dat God zich zowel in het materiële als in het geestelijke uitdrukt. Hij zegt echter niet dat God zich uitdrukt in het materiële, en via het materiële in het geestelijke, dat dan een onderdeel daarvan zou zijn. De door materialisten voorgestelde reductie is dan ook geheel onterecht.”
[In: Jan Bauwens: De gijzeling van Mithras. Een verdediging van het Christendom tegen het kerkendom. Jan Bauwens, Serskamp, 2005,  p. 33; voor citaatplaatsen verwijs ik naar de publicatie zelf; link erheen zie onder]

 

Een interessante passage, waarin wel duidelijk is wat hij bedoelt. De moeilijkheid is dat je bij Spinoza wel het (attributieve) onderscheid, maar niet een reële scheiding tussen het uitgebreide (hier het ‘ontische’) en het epistemische kunt maken, daar bij hem ook het epistemische (het kennen-denken) tot het zijn behoort.

meer over Jan Bauwens
Het vergt enig zoeken - hij loopt niet te koop met zichzelf, biedt geen cv; ook geen portret van zichzelf (althans ik heb het niet kunnen vinden). Alle schrijvers lijken van belang om te portretteren, alleen Jan Bauwens niet, zo lijkt het.

Jan Bauwens’ eerste publicatie is uit 1975. Deze droeg de intrigerende titel “Het huis waarin wij wonen is de baarmoeder van onze ziel.” Hoewel er wat Spinoza betreft geen veroorzaking is van onze ziel door ons lichaam (de geest is de idee – de kennis - van het lichaam en anders niet), vind ik deze titel toch een mooie metafoor. Ook Spinoza begint te behandelen wat de geest (of de ziel) is door eerst het lichaam te behandelen. Laten we zeggen dat een niet-interactieve en niet-veroorzakende oplossing zou zijn, zoals de grondlegger, Melchior Hoffman, van de eerste christenen die de gelovigendoop aanhingen, de latere anabaptisten, de goddelijke incarnatie uitlegde: God werd mens door Maria, maar niet door vlees van haar aan te nemen, maar door 'als door een pijp door haar heen te gaan'. Op dezelfde manier kan het huis waarin wij wonen de baarmoeder van onze ziel zijn, zonder dat er materiaal van het huis aan te pas komt – een ziel is immers niet van materiaal, leeft niet in de uitgebreidheid, maar zoals Bauwens het omschrijft: in een andere wereld.  

Jan Bauwens behaalde zijn licentiaat aan de Universiteit van Gent in 1994, in welke discipline weet ik niet maar het zal, gezien zijn publicaties, in wiskunde of filosofie geweest zijn. De titel van zijn licentiaatverhandeling luidde Salomonsoordeel. Deze informatie ontleen ik aan de bibliografie van:

  Jan Bauwens: Mathematica Christiana. Over wiskunde en teleologie. Jan Bauwens, uitgever. Serskamp, 2003 [html - PDF]

Die titel komt mij voor als provocatie. Voor Galileï, Descartes, Spinoza en alle zeventiende eeuwers was wiskunde nu juist hét toppunt van het tegendeel van teleologie. En voor Spinoza, anders dan voor de latere fysicotheologen, kende God of de natuur geen doelen. De term teleologie komt trouwens in dat werk van Jan Bauwens niet voor, behalve één keer als verwijzing naar de eindtijd.

Bauwens voelt zich genoopt het christendom te verdedigen tegen een al te stringent fysicalisme.

Verdere werken van Jan Bauwens zijn o.a.:

  De werkelijkheid is geen constructie. Enkele bedenkingen bij het fysicalisme, Serskamp 2003 [PDF]

  De werkelijkheid als schepping. Een christelijke metafysica en ethiek als antwoord op het fysicalisme, Serskamp, 2003 [html - PDF]

  Het einde der tijden. Over de betekenis der dingen in het licht van de Omega. Jan Bauwens, Serskamp 2003. Het is een excerpt uit Bauwens' Trans-atheïsme; de metafysica van het Lam, Serskamp 2003, ISBN: 90-9017181-9.  [html - PDF] 

Het licht schijnt in de duisternis: de werkelijkheid is een creatie, geen constructie. Serskamp, Jan Bauwens, 2003 - 140 p.; ISBN 90-77532-04-8 And the light shineth in darkness : Christian metaphysics and ethics in contrast with today's physicalistic conception of reality. Serskamp, Jan Bauwens, 2003 - 135 p.

  De gijzeling van Mithras. Een verdediging van het Christendom tegen het kerkendom. Jan Bauwens, Serskamp, 2005 [ISBN: 90-77532-21-8] [html  -  PDF]

Het vermoeden van Goldbach: een bewijs. Serskamp, Jan Bauwens, 2005. - 60 p. ill. ISBN 90-77532-17-X. [html

 

The Goldbach conjecture demonstrated. Serskamp, Jan Bauwens, 2005. - 62 p. ill. [html]

En er is ook literatuur

  Dans met de duivel: vijf novellen. Jan Bauwens. – Serskamp, Jan Bauwens, 2005. - 192 p. [Bevat: De tumor; De beheerder van het labyrint; Dans met de duivel; De sleutel; De neuzen van Tsjernobyl. - De novelle "De tumor" is in 1986 verschenen in de verhalenbundel "Ouverture I", uitgegeven bij Pandora te Wespelaar. - ISBN 90-77532-23-4

  Kwibus : zestien verhalen. Serskamp, Jan Bauwens, 2005. - 192 p. - ISBN 90-77532-22-6

En dan zijn er nog muziekcomposities, w.o.

 

Requiem. Voor groot koor en orkest [html]

Goldberg Variationen [op blogspot.com]

en vele andere [op blogspot.com]

Over muziek. Essay. Jan Bauwens, Serskamp, 2005 - ISBN: 90-77532 [html]

Kortom, ik bedoel maar... niet iedereen hoeft Spinozist te zijn om toch, indien breed begaafd, als een 'uomo universale' over te komen, of niet soms?

Reacties

Bij toeval beland ik op je blog bij het googelen met de naam Jan Bauwens. Reeds sedert geruime tijd speur ik het net af naar nadere bijzonderheden omtrent de figuur van Jan Bauwens, evenwel tevergeefs, ondanks zijn vele (elektronische) publicaties op het internet.
In de reguliere culturele berichtgeving wordt hij nergens geciteerd, ook niet op het internet. Intrigerend.