Lukt het om het absurde trouw te blijven?

Absurde ascese is moeilijk vol te houden. Kan ik blijven bloggen over Spinoza en Spinozana in het bewustzijn van de zinloosheid ervan? Kan ik mezelf blijven voorhouden dat ik het 'voor mezelf' doe en wel 'omdat ik het leuk vind'? Werkt de verslaving die het geworden is niet verdovend [zoals ik onlangs in het Max Magazine erkende, cf. 't blog Het paradoxale van een Spinoza-passie]? Verslaving verdooft en houd de absurditeit uit zicht.

Ik zal proberen eerlijk na te gaan of het echt nog zo leuk is - de twijfel eraan laten opkomen. En het dan volhouden... Het dan tóch doen, in het zicht van het absurde en niet uit verslaving of zelf gecreëerde gewoonte. Tu was du willst, weil du mußt, zeg ik - anders dan het Duitse spreekwoord*. Dat is het absurde trouw blijven.

Ook moet ik mij losmaken van de - toch, hoe dan ook - hardnekkig blijvende hoop op reacties. Dat is: de hoop op erkenning. Ze moeten me volstrekt onverschillig zijn - iets slechts bijkomends en niet-van-belang zijn. Van de illusie dat erkenning ertoe doet en dat dit bloggen daarom zinnig is, moet ik af. Opnieuw vrij worden van elke dwanggedachte. En het dan toch blijven doen. Omdat het absurd is.

Dit blog is op zijn manier een schepping, misschien wel te vergelijken met een kunstwerk: 'voor niets'- in de wetenschap dat het geen toekomst heeft. Alleen al omdat ik zelf nauwelijks toekomst heb. Maar ook daar ik me realiseer dat Blogse.nl er op een dag zomaar mee kan stoppen. Ze zijn al geruime tijd geleden gestopt met plegen van onderhoud. Als het stopt is alles weg - foetsie. Dat hangt een blog als dit boven het hoofd, ooit; ik voel het. En houd het, hoe absurd het ook is, vol.

Die uiteindelijke onvruchtbare, zinloze inspanning volhouden: dat is de Sisyphus-steen van dit blog. De zelfgekozen steen. "Het vereist een dagelijkse inspanning, zelfbeheersing en een juiste taxatie van de grenzen van het ware, van maat en kracht. Het vormt een ascese. En dat alles 'voor niets', alleen om te herhalen en nooit vooruit te komen." Dat lees ik op blz. 149 van De mythe van Sisyphus dat ik herlees met - zoals u inmiddels weet - het oog op de 100e geboortedag van Albert Camus die we morgen herdenken.

*) Tu was du willst - aber nicht, weil du mußt.