»Un segno di contraddizione - een teken van tegenspraak«
Op internet kwam ik een PDF tegen met een tekst die als inleiding op een Duitse vertaling van de Ethica werd geboden. Een op het eerste gezicht wat merkwaardige tekst, grappig: „Auf der Suche nach Spinozas Haus. Es ist schwierig, in Amsterdam das Haus des Philosophen Spinoza zu finden.“ Het gaat vervolgens over de pausen Johannes II en Benedictus XVI, Rembrandt, Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali. Maar al snel wordt de inleiding serieuzer én treffender, want dan gaat de auteur op zoek naar het huis dat Spinoza met zijn werken bouwde.
Maar wie is die auteur?
De tekst, zoals wel vaker bij PDF’s het geval is, gaf geen auteur of een datum van publicatie. Ik ga dan verder zoeken en kwam uit bij deze heruitgaven van de Ethica-vertaling van Jakob Stern, waaraan vervolgens nog eens is gesleuteld door Stefanie Evita Schaefer en David Zettler, van Marixverlag. Die inleidende tekst is van Heinz-Joachim Fischer, een Duitse journalist en schrijver (met een eigen wikipediapagina). Daarin blijkt dat hij in zijn werk sterk op Italië gericht is geweest en kun je plaatsen dat hij gebruik maakte van een tekst van Filipo Mignini die boven zijn inleiding van de uitgave van de „Opere“ van Spinoza in het Italiaans in 2007 de woorden had staan die ik als titel aan dit blog gaf. Dat was hetzelfde jaar waarin de Duitse uitgever in de reeks Bibliothek der verbotenen Bücher deze Ethik bracht. [Hier die PDF]
Aan de tekst van de Ethica laat deze uitgave het voorwoord voorafgaan van Spinoza's Theologisch-politische Abhandlung, in de vertaling van J. H. von Kirchmann [Berlin, L. Heimann, 1870]
Dit jaar werd het boek nóg eens heruitgebracht, nu met deze andere cover en voor een lagere prijs [€7,95 cf Marixverlag]
Zo zijn er dus (minstens) twee Duitse uitgevers (eerder deed dat Reclam) die nuttig gebruik maken van de vertaling die Jakob Stern in 1888 op de markt bracht. [Zie dit blog]
