Martin Johnston (1947-1990) schreef Spinoza-gedicht
Australische dichter, zoon van Charmian Clift en George Johnston, verliet op driejarige leeftijd Australië en groeide tot zijn zesde op in Engeland. Daarna verbleef hij tot zijn zeventiende op een Grieks eiland. Hij maakte er o.a. kennis met de gedichten van Konstantinos Kafavis en George Seferis. Voor z’n hogere opleiding die hij, weer terug in Australië, aan de Sydney University ging volgen moest hij het Engels weer opnieuw meester worden. Het was lastig voor hem om aan de universiteit te slagen, maar hij werd wel, mede doordat hij wat van de wereld had gezien, een soort middelpunt onder de dichters.
Martin Johnston overleed in juni 1990 op tweeënveertig jarige leeftijd. In 1993 publiceerde de University of Queensland Press Martin Johnston — Selected Poems and Prose.
“Martin Johnston was one of a generation of poets who invigorated Australian poetry in the late 1960s and 1970s. His contribution was unusual: he had a European upbringing, having spent fourteen years of his childhood abroad, in England and Greece. His connections with Island Press and the University of Queensland Press, with the poetry readings at Sydney University, with the group of young writers including Laurie Duggan, Carl Harrison-Ford and Robert Adamson who were busy overhauling New Poetry magazine, are very much a part of the ferment of that period.” [hier; zie ook hier]
Hij schrijft een gedicht over Spinoza, dat Brian Kim Stefans in een bespreking van de Selected Poems and Prose niet voldoende uitgewerkt achtte. [Hier] Daar kan ik als niet-dichter niet over oordelen, maar Martin Johnston roept toch wel een aardig beeld op van de tijdens het slijpen van zijn lenzen over God en de grote dingen filosoferende Spinoza die daarbij dromen en illusies afbreekt.
SPINOZA
Spinoza scratched a core of lightassimilating all perceived
and thrust its splinters in his eyes
dust where existence interleaved
the trees that filtered down the square
could only spike the circle’s rim
with arclit equidistant points
parameters of seraphim
around his attic torture track
scrawling moustaches on God’s face
extinguishing the zodiac
and pedals madly till the wheel
must grope for spinning’s last extreme
and floats out past the asteroids
nobody’s halo no-one’s dream
In: Shadowmass [van hier]
Update 8 juni 2011
De link hierboven is dood. Daarvoor in de plaats kwam de Australian Poetry Library, waar veel Australische dichters verzameld en gepresenteerd worden. Het bovenstaande gedicht is aldaar te vinden. Verder staan daar nog twee gedichten van Martin Johnston waarin Spinoza voor komt. Ik neem alleen de betreffende regels:
In het gedicht Mazurka for Buzzing Fly [hier]
they called me the Spinoza of the chessboard.
And now I bolt the door
and peer for flyshit on the floor.
Not far from here Spinoza faced the mob.
In het gedicht For the Birds: The Life of Paolo Uccello [hier]
He was the fanatical type, like Spinoza.
He loved pictures of animals and birds,
being unable to afford the creatures themselves
or, like Leonardo, to buy and free them.
