James Schevill (1920-2009) 'Mr. Spinoza of blessed memory'
Weer vond ik een Spinoza-gedicht, althans een gedeelte van zo’n gedicht dat James Schevill schreef.
James (Jim) Schevill (hier ca 1980 met zijn golden retriever Emily Dickinson), dichter, schrijver van één novelle (Arena of Ants), toneelschrijver vooral, zowel voor de bühne als de radio, biograaf, criticus en leraar was in Berkeley geboren als zoon van een hoogleraar Spaans en een dichter- en kunstenares. In 1991 keerde hij naar zijn geboortestad terug en overleed er in februari van dat jaar.
Hij stelde de The Complete American Fantasies samen, waarin hij gedichten uit elke decade van 1920 tot 1990 opnam. Hij kreeg diverse prijzen en fellowships. Hij was op 17-jarige leeftijd tijdens de Kristallnacht in Duitsland wat een grote indruk op hem maakte. Levenslang vormde die ‘bad poem’ een inspiratie voor zijn werk tegen geweld en het lijden van slachtoffers en de noodzaak kwaad tegen te gaan.
Schevill doceerde aan diverse universiteiten en was de centrale figuur van de ‘Actors Workshop’ (1955-1967). In die tijd publiceerde hij in The Sewanee Review, [Published by: The Johns Hopkins University Press. Vol. 69, No. 4 (Oct. - Dec., 1961), pp. 643-645] het gedicht “Colerus, Lutheran Minister, Recoils from Spinoza's Papers [Poem]”, waarvan het volgende deel op internet te zien is:
Colerus, Lutheran minister,
recoils from Spinoza´s papers
Comment on the quarterly bill for shaving;
My Lutherans will wrench at that blessed,
Though he was troublesome to no Body
When he stayed at home; if only
His thoughts would confine to Chamber.
I hear you grinding your optical lenses,
Focusing a new glass on the world.
I do not understand your Science.
This study of Optics, Telescopes, Microscopes,
Where will we end in the stare at Nature?
Your family's flight from the Inquisition,
Support this liberty of Science?
Your thoughts seep; they hold the ooze of mud
To spatter God; even your own Jews cursed you
With all the curses in Deuteronomy,
...
* * *
"Mr. Spinoza of blessed memory"
Colerus had naspeuringen gedaan naar het leven van Spinoza, was verbaasd dat een vrijdenker zo’n mooi leven kon leiden en zo rustig dood had kunnen gaan en had zich eraan geërgerd dat zijn kapper na zijn dood nog met een rekening kwam voor "Mr. Spinoza of blessed memory." Zo vertaald is het in diverse bronnen te vinden [hier en hier].
bronnen
Het gedicht in The Sewanee Review
[Misschien kan iemand die via zijn of haar instelling toegang heeft tot Jstor dit weblog het hele gedicht bezorgen?]
Herdenkingsartikel van Dorothy Bryant voor de Berkeley Planet Wednesday February 11, 2009 [waaruit ook de foto]
