Gian DiDonna schreef toneelstuk 'Bento'
Door een stuk dat vandaag verscheen in het Amherst Bulletin, kan ik weer een Spinoza-toneelstuk toevoegen aan de verzameling die ik via dit weblog aanleg. Amherst Bulletin brengt een portret van de uit New York afkomstige, nu in Shutesbury wonende toneelschrijver Gian DiDonna. Hij heeft inmiddels 12 toneelstukken op zijn naam staan, maar hij begon zijn carrière als toneelspeler. Hij volgde alsnog een master’s-programma aan het Goddard College in Plainfield.
Zijn eerste script was "Bento" (1999) over de 17e eeuwse filosoof Baruch Spinoza, waarmee hij datzelfde jaar als finalist bij de New Play Lab Competition in Valdez, Alaska, een eervolle vermelding kreeg.
Ook schreef hij een stuk over Descartes: Renati the King, dat onlangs is uitgegeven.
Bij historische karakters als Descartes and Spinoza, "I almost feel like I'm bringing [the characters] back to tell the truth that they couldn't at the time," he said, "that there's an aspect of justice in it." In "Bento" it's Spinoza who receives the justice. In "Renati the King," subtitled "A Phantasmagoric Tragi-comedy," the justice goes to the historical record. In the play, DiDonna imagines the final days of a barking-mad Descartes, revealing him as the hypocritical poseur DiDonna believes he was. Along the way it has something to say about the folly of choosing status over solidarity and about the constancy of love." [Hier]
Over ‘Bento’ is nog het volgende te vinden:
Cast: 1 vrouw, 8 mannen; lengte ca 2 uur
De 24-jarige joodse filosoof Benedictus de Spinoza ("Bento") beschuldigd en vervolgd als een ketter vanwege z'n pantheïstische kijk op God, aan de vooravond van zijn excommunicatie. De geest van René Descartes verschijnt hem en kwelt hem met de wetenschap dat zowel christenen als joden zijn zienswijzen even blasfemisch vinden. Gedreven tot de eenzaamheid van het kluizenaarsbestaan, verliest Bento alle kansen op liefde en vriendschap. [Hier]
Het zinnetje in het Amherst Bulletin, “Of recent, Bento was reconfigured as The New Jerusalem,” geeft de indruk dat het succesvolle stuk The New Jerusalem van David Ives [zie o.a. dit blog) een omwerking is van dat van Gian DiDonna, maar misschien interpreteer ik dat verkeerd en wordt er alleen op gewezen dat The New Jerusalem dezelfde hoofdpersoon heeft.
of in de inleiding van Rainer J. Hanshe (waarin ook 't e-mail-adres van de auteur is te vinden)
