Harry van Kruiningen (1906 - 1996) maakte Spinoza-etsen
Graficus, grafisch ontwerper, illustrator, Harry van Kruiningen [ps. van Henri Adelbert Janssen], volgde een opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheid in Amsterdam en studeerde vervolgens aan het Tekeninstituut Piersma in Amsterdam. Grafische technieken bracht hij zichzelf bij.
“In zijn vroegste prenten schiep Van Kruiningen een surreële wereld van tussenwezens: fantomen als lopende planten met klauwende tentakels en iets als een kop. Naast afzonderlijke prenten heeft hij reeksen gemaakt waarbij hij zich liet inspireren door literaire thema's waaronder de Metamorphosen van Ovidius, het Gilgamesj epos, Heer Halewijn en het Zonnelied van Achnaton. Hij liet in verschillende drukgangen doorschijnende tinten over elkaar sluieren en combineerde soms de litho met de ets. Ook in zwart-wit kwam hij tot indrukwekkende resultaten, zoals in de reeks 'De opstand van het grauw'.” [Dolf Welling in een In Memoriam in Trouw van 2 juli 1996]
In Wikipedia staat een overzichtje van enige uitgaven van hem. Daarin staat niet vermeld (ik zal het straks aan het lijstje toevoegen):
Daarin is op slechts één van de etsen Spinoza zelf uitgebeeld, deze:
Spinoza en de ban, ets van Harry van Kruiningen, in: twee en twintig etsen bij uitspraken van een brilleslijper, Spinoza. Uitgeverij Heuff, Nieuwkoop, 1975.
Op de andere etsen komt niet Spinoza zelf voor, maar verbeeldt hij scènes uit diens leven en uitspraken. Een voorbeeld:

Harry van Kruiningen, Spinoza over spoken (1972)
Harry van Kreuningen, Diefstal van Doodskleden op de begraafplaats te Muiderberg (1962)


Reacties
Dankje Stan voor het aanprijzen van de man, als student Illustratie (en inwoner van Nieuwkoop) erg interessant!
Lotte 15-04-2013 @ 15:59
Dag Lotte,
Even begreep ik niet waarom je zo de nadruk legde op je inwoner-schap van Nieuwkoop, tot ik het zag. (Grappig zo'n gevoel van identificatie). Ja tot - denk ik - 1981 was in Nieuwkoop uitgeverij Heuff gevestigd. Daarna moet die nog even in of bij Amsterdam gevestigd zijn geweest, waarna je er niets meer over vindt. Je komt behalve het in dit blog genoemde boek van Van Kruiningen nog boeken tegen als:
Pauline Houwink, Watertorens in Nederland (1856-1915). Uitgeverij Heuff, Nieuwkoop 1973;
A.W. Reinink en J.G. Vermeulen, IJskelders, koeltechnieken van weleer, Uitgeverij Heuff, Nieuwkoop, 1981
Stan Verdult 16-04-2013 @ 08:17