Het Spinozaïsche genie zet z'n verbeelding op afstand
Via de Spinoza-site van mijn Mexicaanse broeder in Spinoza, Alfredo Lucero-Montaño, werd ik attent gemaakt op een recent artikel van Aurelio Sainz Pezonaga: “La imaginación distanciada. Lo bello, lo sublime y el genio en Spinoza [youkali.net/ of rechtstreeks PDF]Als we over het sublieme en het genie lezen begrijpen we: dat wordt veel Kant. En inderdaad zit het genoemde artikel vol Kant. Hoewel Spinoza nauwelijks over schoonheid schreef, laat staan een esthetica ontwikkelde, zijn er enige bescheiden reconstructie-pogingen gedaan, maar toch is over Spinoza’s kunstopvatting weinig geschreven. Lorenzo Vinciguerra deed enige jaren terug een poging. Die wordt overigens in dit artikel van Aurelio Sainz Pezonaga niet vermeld. Dat schiet dan niet echt op. En als ik dan tegenkom “El genio es la multitud, las multidudes históricamente determinadas,” dan doe ik verder geen pogingen meer om iets van het stuk te begrijpen. Maar ik vermeld het graag voor degenen die Spaans lezen en in het onderwerp geïnteresseerd zijn. Wie weet hebt u er iets aan.
Dan nog maar even iets van ‘Constantin Brunner im Tagebuch von Lotte Brunner’ op 30 mei 1919: “Das Genie ist voller Widersprüche, sagt heute dies und morgen sein Gegenteil und kann keinen Parteistandpunkt einnehmen wie die andern. Weil die Welt ja nicht wahr ist, weil das Leben nicht ist und nicht gelebt wird! Aber es balanciert sich selber aus auf dem Grunde, der doch kein Grund ist.”
