Interpretatie van Spinoza’s substantie-modi-relatie in een kunstwerk gelezen
Heb even getwijfeld of ik dit boek hier zou signaleren (ook deze tip kwam van Ferdie Fluitsma, maar het wordt wel eens te veel en dan moet ik selecteren). Ik meld dit boek echter graag, vanwege de aparte afbeelding op de cover.
Helga Spriestersbach, Die Substanz bei Spinoza und Leibniz. Verlag Frank & Timme, september 2015 - books.google
Wie Aristoteles sind Spinoza und Leibniz auf der Suche nach der letztgültigen Beschreibung dessen, was für uns Menschen wirklich ist. Bei der Lösung dieser Problematik nehmen sie nicht nur die Frage Aristoteles’ nach der Substanz oder dem Sein auf, sondern sie lassen sich auch von seinen Antworten beeinflussen. In diesem Buch wird anhand einer vergleichenden Darstellung der beiden Substanzlehren Spinozas und Leibniz’ der Versuch unternommen, sowohl das Gemeinsame als auch das Trennende beider philosophischer Systeme herauszuarbeiten.
Op de cover het schilderij van Katerina Stanko, Ich bin nicht da. Het lijkt me wel een fraaie verbeelding van hoe interpretatoren als Hegel e.a. Spinoza’s filosofie opvatten (teveel God, te weinig ruimte voor eindige dingen). Iedereen heeft wel eens geroepen: “Ik ben er niet!” Hoe verdwijn je? Waar ben je dan, "als je er niet bent"? Ik denk dat Katerina Stanko (cf. haar werk op Kunstnet.de) dit heeft willen verbeelden. En wie weet: hoe je kunt verdwijnen in een filosofie…
