Johan Vilhelm Snellman (1806 - 1881) De nationale filosoof van Finland moet Spinoza goed gelezen hebben
Deze Finse politiek denker ten tijde van de Russische
overheersing van Finland, was een belangrijke figuur binnen de beweging die het
Fins als nationale taal i.p.v. het Zweeds vestigde. Hij stond een soort ‘separatistische
loyaliteit’ voor, waarbij Finland zich zo veel mogelijk onafhankelijk van
Rusland opstelde, maar ondertussen wel loyaal bleef aan de tsaar. In 1835, toen
Snellman docent werd aan de Universiteit van Helsinki, was Finland een groothertogdom
van Rusland (1809–1917) en was Zweeds de taal van de elite en het bestuur.
Vanaf 1840 werd hij de leider van de beweging die het Fins als moedertaal
nastreefde binnen ook het bestuur en het onderwijs.
In 1842 verscheen van hem, nog in het Zweeds, Läran om staten (Staatsleer), dat diepgaand beïnvloed was door Hegel en waarin hij het idee lanceerde dat de essentie van de staat uit een ‘nationale geest’ bestaat. In 1846 publiceerde hij, nu in het Fins, Maamiehen ystävä (Boerenvriend). In 1856 werd hij professor aan de universiteit van Helsinki en van 1863 tot 1868 was hij senator in welke positie hij wetgeving inzake het gebruik van het Fins bewerkte, alsook de omzetting van de Finse monetaire standaard van roebels naar marken (1865). Zijn Kootut teokset (Verzamelde Werken) verschenen in 1928–33.
Hij schreef onder meer Versuch einer speculativen Entwicklung der Idee der Persönlichkeit [Fues, 1841, books.google] Hierin is zijn schets van en kritiek op Spinoza duidelijk zeer beïnvloed door Hegel. Maar als ik het volgende lees in een gedegen overzichtsartikel over hem en zijn werk, moet hij ook Spinoza’s politieke werken goed gelezen, begrepen en nagevolgd hebben. (cf.)
Thanks to the exceptional industriousness and ability to concentrate that he displayed at this time {1840’s], Snellman succeeded in writing a 252-page work entitled Versuch einer speculativen Entwicklung der Idee der Persönlichkeit while in Tübingen. The book was associated with a heated debate in the field of the philosophy of religion; Strauss' book had divided Hegel's disciples, and the debate also led to great scientific and general controversy. In Tübingen Snellman met Strauss and read much that was new to him, including Ludwig Feuerbach. But he also read Spinoza and Hegel, who were already familiar to him; an understanding of Hegel's logic was Strauss' weak point. The views of Hegel and Strauss diverged in particular on the subject of the 'public' and 'private' personality, and it was on this issue that Snellman wrote his book. He did not wish to employ the already current terms 'rightist' and 'leftist' Hegelianism; instead he assigned opinions to the categories of theism and deism. Like Feuerbach, Snellman concluded that hopes of eternal life were an example of egoism and vanity; his book lays emphasis on morality as a social state attained through human will and knowledge. From this also follows the notion of a life led on behalf of one's fatherland.”
Ik denk dat hij dit laatste vooral aan de TTP heeft ontleend, zodat hij als een goede lezer van Spinoza kan worden gezien.
______________
Snellman, Johan Vilhelm (1806 - 1881)
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/550446/Johan-Vilhelm-Snellman
Filosofia.FI over Johan Vilhelm Snellman
nl.wikipedia over Johan Vilhelm Snellman en.wikipdia
Zie ook het blog van 2 december 2012: Wilhelm Bolin (1835 - 1924) Finse filosoof schreef Spinoza-monografie
Aanleiding voor dit blog was een blog van gisteren van een Finse bezoeker met kennelijke affiniteit voor Spinoza over een bezoek aan "Amsterdamin pilven katku" [Amsterdam wolk van stank]
