Michael Eldridge (1941 – 2010) had Spinoza in zijn dissertatie
De laatste scholar die ik in de serie “Was de
naturalist en rationalist Spinoza tegelijk ook een mysticus?” wil behandelen, wil
ik graag in een apart blog introduceren, zodat ik in dat blog zelf alle
aandacht kan geven aan de inhoud.
The International Encyclopedia of Ethics schrijft over Michael Eldridge (Late of University of North Carolina-Charlotte): “Michael Eldridge taught philosophy for many years at the University of North Carolina Charlotte. He was Treasurer of the Society for the Advancement of American Philosophy for many years. He authored Transforming Experience: John Dewey's Cultural Instrumentalism (Vanderbilt University Press, 1998), and numerous essays on Dewey specifically, and pragmatism more generally. The Society for the Advancement of American Philosophy (SAAP) have established a Michael Eldridge Memorial Fund. In accord with the wishes of his family and in the spirit of Mike's work, the fund will be for graduate student travel to SAAP and other relevant conferences related to Mike’s work on Dewey, especially Dewey’s social and political philosophy and his ethics. [Cf.]
The Continuum Companion to Pragmatism (2011), geredigeerd door Sami Pihlström, werd opgedragen “To the memory of Michael Eldridge.” [Cf.] Uit dit soort gegevens en nog veel meer, blijkt wel dat Michael Eldridge een grootheid was in de wereld van het pragmatisme. Op de website van de Humanwissenschaftliche Fakultät Universität zu Köln, zijn een aantal korte video's met interviewtjes met hem geplaatst (een still eruit nam ik als zijn portret).
Waar het in dit en het volgende blog
om gaat is dat zij zijn carrière begon met onder meer een studie over Spinoza
voor zijn proefschrift:
MICHAEL ELDRIDGE, Philosophy as religion: a study in critical devotion. Dissertatie UNIVERSITY OF FLORIDA, 1985. Het werk is niet in druk verschenen, maar is later Online geplaatst en te lezen op archive.org en ook hier.
In Philosophy as Religion behandelt hij achtereenvolgens Socrates, Spinoza en Dewey. Nadat hij studie maakte van Spinoza’s Ethica en literatuur over mystiek, beargumenteert Michael Eldridge dat Spinoza geen mysticus was, althans niet in enige significante betekenis. Hij laat zien dat Spinoza wel religieus was, maar geen mysticus. “Ultimately, I shall argue that he was no mystic, at least not in any significant sense. Thus I will have to show that he was religious, but no mystic. [93-94, cf.]
Hij schrijft b.v.: “Even so, Spinoza is worthy of examination, for he provides us with an example of a very different type of religio-philosopher. Where Socrates was relatively un- metaphysical, Spinoza was a metaphysician par excellence. Where the theism of Socrates is difficult to make out, Spinoza's theism, or, more precisely, his pantheism, is carefully elaborated in his major work.”
Over die voor deze serie relevante tekst ga ik het dus hebben in het volgende blog.
Voor zover ik kan nagaan heeft hij zich later niet meer met Spinoza bezig gehouden, althans heeft hij niet meer over hem gepubliceerd. Hij besteedde zijn tijd en aandacht vooral aan het pragmatisme en dan vooral John Dewey. Zo is een zeer gewaardeerd werk van hem:
Michael Eldridge, Transforming Experience: John Dewey's Cultural Instrumentalism. Vanderbilt University Press, 1998 – books.google
___________
MICHAEL LINN ELDRIDGE (1941-2010) Obituary by James Campbell [Cf.]
