Over "Spinoza in Love" & reading "Spinoza with love"
Spinoza
in Love, 2015 © Zachary Lloyd
Deze afbeelding maakte Zachary Lloyd [New School for Social Research - MA Philosophy] bij zijn intrigerende tekst "Spinoza in Love", die gisteren op publicseminar.org verscheen.
Een interessant stuk, duidelijk geschreven door iemand die niet zomaar ook eens wat over Spinoza gehoord heeft, maar die kennelijk een diepgaande studie van de Ethica gemaakt heeft – en met name van het derde deel over de affecten en in het bijzonder gaat hij in op de beroemde en intrigerende passage over de jaloezie [3/35 + 35s].
Hij noemt het een aangrijpend en nogal verontrustende sectie, waarin hij de man – niet de denker – ontwaart met zijn eigen lijden, herinneringen en… liefdes. “What we find [..] is Spinoza the spurned lover following a logic of desire. Such a logic nevertheless remains true to Spinoza’s intentions and his project as a whole if only we keep in mind that desire is “man’s very essence, insofar as it is conceived to be determined, from any given affection of it, to do something.” (IIIDef. Aff.1)
Ik verwijs graag naar dat blog, waarvan ik hier de slotalinea citeer:
Thus, what we see in the Ethics is a form of liberation that is not confined to prompting human reason simply to follow a set system of mathematical propositions. Rather, the crabbed, geometrically expounded form of ethics that Spinoza follows superimposes an image of the finite and suffering human being onto an image of the human conceived under the aspect of eternity. This dual image of the human — following the logic of desire, on the one hand, and the logic of geometry, on the other — constitutes our greater perfection. Insofar as, for Spinoza, human existence naturally tends toward its own passionate enslavement, our task is not to suppress such tendencies but to re-orient them to objects that actually sustain our flourishing. The Ethics, we might say, is itself one such object. As we preserve the life of the text by reading its words, we find our own self-conceptions being reciprocally nurtured. To the extent that we may read Spinoza with love, we are, indeed, already changed, enriched, and liberated.
