Sébastien Fauvel ontwierp een Kwantum Ethica mede met Spinoza's filosofie
Ferdi Fluitsma gaf mij de tip dat er in januari 2013 een boek verschenen was van een fysicus, mathematicus en IT-specialist, Sébastien Fauvel (geboren in 1983; afgestudeerd in fysica en vergelijkende literatuurwetenschap aan de Ecole Normale Supérieure te Parijs).
Nadat Fauvel in 2010 aan het behoorlijk ambitieuze project was begonnen om het Standaard Model nog eens als een mathematisch en conceptueel coherente fysische theorie opnieuw op te zetten en zo vanuit een exacter Standaard Model dan de huidige benadering de Kwantum Veld Theorie wilde herformuleren, met de opzet om zo beter zicht te krijgen op wat zo'n theorie ons over de wereld én over onszelf zou laten zien, werd hij door zijn vrouw op Spinoza geattendeerd.
In de zomer van 2011 hield hij zich bezig met lezen en herlezen van de Ethica en ondervond really a very exciting experience bij het met de Kwantum Fysica in verband brengen van deze 17e eeuwse filosoof. "The pantheist thesis of Spinoza fits incredibly well in the world view sustained by Quantum Field Theory; neither your body, enmeshed by quantum entanglement with other ones, nor your mind, indistinguishable from other ones, have any individual existence: Nothing exists but God, aka Nature." As soon as I had developed this Spinozist model of the mental world (which builds up, together with the material world of quantum fields, the physical world as a whole), I got confronted with the old question of the status of time in Quantum Physics.... etc.
Enfin, over dit alles schreef hij dit boek:
Sébastien Fauvel, Quantum Ethics. A Spinozist Interpretation of Lattice Quantum Field Theory. Scotts Valley, California, United States, 2013.
Het is als gedrukt boek uitgegeven en bij Amazon te verkrijgen en wordt tevens gratis als PDF verspreid [cf. html]
Quantum Ethics is an Open Science project designed to develop a mathematically and conceptually coherent Quantum Field Theory and to derive its ethical implications. A full regularization of the Standard Model, based on a lattice formulation, is being used to achieve mathematical well-definedness. Quantum Measurement is being related to phenomenal consciousness, as suggested by the parallel reading of Spinoza's Ethics and of von Neumann's Mathematical Foundations of Quantum Mechanics. One of the key results is the derivation of a recurrence theorem for mental states, called Reincarnation theorem. [Cf. html]
Jammer vind ik te constateren dat hij een subjectieve interpretatie van de attributen aanhangt en beide aspecten (uitgebreidheid en denken) ziet als "a property of the human intellect and not an intrinsic property of the things themselves." [p. 42]
Zie hier God door hem gedefinieerd in een mathematische structuur (voor uitleg verwijs ik naar het boek)
Het meeste gaat mij ver boven de pet; al die in symbooltaal geschreven formules en afleidingen kon ik niet volgen en ik ben niet van plan die taal nog te gaan leren. Alleen het gestelde in de gewone omganstaal heb ik kunnen lezen en gelezen.
Waarom hij het boek een Ethica noemt is mij niet duidelijk geworden, zoals ik ook de "ethical implications" die hij zou behandelen niet heb kunnen ontdekken. Of het zou moeten zijn dat hij het "Soul immortality theorem" en het "Reincarnation theorem" waaraan hij veel ruimte spendeert, als zodanig beschouwt. Interessant vond ik wel dat deze poging werd gedaan om Spinoza's filosofie inzake het gelijk opgaan en volstrekt met elkaar verbonden zijn van mentale en fysische processen toe te passen.
__________________
Op zijn Xing-pagina (weer eens wat anders dan LinkedIn) staat Spinoza overigens nog niet bijgeschreven onder zijn interesses.
Reacties
Ene Mattees van Dijk schreef gisteren om 10:20 uur op onderstaand blog:
"Er zijn meer wetenschappers uit de natuur- en wiskunde die quantumprocessen aanwijzen als de werkelijke drager van een onpersoonlijk bewustzijn dat overal is. Spinoza wist niets van kwantumprocessen, maar postuleerde dit al en kwam tot de conclusie dat God en de kosmos dezelfde en de enige bewustzijnsvorm is dat werkelijk bestaat."
https://godenenmensen.wordpress.com/2013/11/16/vrije-geesten-kleine-antwoorden-op-de-grote-breinvragen/
Stan Verdult 18-11-2013 @ 11:58
Maar diezelfde quantumtheorie stelt ook dat de quantumverschijnselen een niet-deterministische realiteit opleveren, en dat zou Spinoza dan volledig afwijzen, vanuit zijn metafysische inzichten (waarmee Einstein het eens was: "God dobbelt niet").
Mark Behets 18-11-2013 @ 21:07
Een beroemd nl wetenschapper zegt daar weer over dat er onder al die kwantum fluxuaties weer een gedetermineerde werkelijkheid zit.
Leon 18-11-2013 @ 23:02
Inderdaad Leon, nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft uit dit vermoeden, en ik ben een supporter van zijn opvatting (maar ik raad alle studenten die een natuurkunde examen moeten afleggen, af om hierover op het examen te beginnen, want het is vandaag nog een erg controversiële opvatting).
Mark Behets 18-11-2013 @ 23:17
De quantumtheorie impliceert niet een ontkenning van het determinisme van de natuur, maar stelt alleen (nou ja, heel wat!) de onmogelijkheid van nauwkeurig bepaling vooraf van een volgende situatie. Zie daarover de beroemde Nobelprijswinnaar Richard Feynman in zijn prachtige boek QED: "Does this mean that physics, a science of great exactitude, has been reduced to calculating only the probability of an event, and not predicting exactly what will happen? Yes. That' s a retreat, but that is the way it is" (p. 19).
Zonder enige twijfel deelt Spinoza deze bescheiden natuurkundige opstelling. Ik kan mij heel goed voorstellen dat de 'quantum entanglement' in combinatie met de lectuur van de ETHICA de auteur Fauvel een heel bijzondere ervaring heeft opgeleverd, waarin zijn eigen individualiteit opging en verdween in een wolk (lattice) van miljarden quanta, c.q. een indifferentieerbaar veld.
Wim Klever 20-11-2013 @ 12:45
Wim, ik ben blij dat je een heel goed natuurkundeboek leest. Feynman staat bekend als een uitzonderlijk begaafd lesgever.
Maar met de paragraaf die je aanhaalt, heb je slechts een deel van het quantumfysicaverhaal. Ik heb het boek van Feynman niet gezleen, maar ongetwijfeld staat er ook in dat het in de quantumfysica niet alleen gaat om een beperktheid in de meet- en berekeningsnauwkeurigheid, maar om een fundamentele onbepaaldheid van de natuur. De quantumfysica leidt niet tot een juist resultaat (= juiste kansvoorspelling) als je aanneemt dat op quantumniveau wel een bepaaldheid bestaat maar dat we die alleen niet kennen. Je moet bij de berekeningen er van uitgaan dat alle mogelijkheden tegelijk bestaan tot op het ogenblik dat een waarnemer een meting doet. En dan nog kan je alleen de waarschijnlijkheid van de mogelijke resultaten berekenen. Einstein kon deze theorie nooit accepteren, o.a. omdat ze tegen zijn overtuiging inging dat de wereld volledig gedetermineerd is.
Maar we hebben deze discussie al eens (of meer dan eens) gevoerd in de gastvrijheid van Stans blog...
Wat nu wel nieuw is in je argumentatie, is dat je speculeert over een m.i. quasi mystieke ervaring ingegeven door een fysische theorie...Ik dacht dat je hevig gekant was tegen elke mystieke interpretatie van Spinoza?
Mark Behets 21-11-2013 @ 21:53