Simon Duffy – om in de gaten te houden

Dit blog is bedoeld als een signalement (en vooral als een soort geheugenplek voor mezelf om me te helpen herinneren dat ik hiermee ooit nog eens meer hoop mee bezig te kunnen gaan..., hoewel ik méér interessants tegenkom dan ik kan verwerken, maar wie overkomt dat niet).

Simon Duffy, filosoof die verbonden is aan de University of Sydney in Australië, schreef The Logic of Expression: Quality, Quantity, and Intensity in Spinoza, Hegel and Deleuze [Ashgate Publishing, 2006 – 9780754656180 – [hier] IntroductionPDF], waarvan ik flinke gedeelten via books.google geboeid gelezen heb en waarin hij op glasheldere wijze uitleg geeft over de nogal verwrongen wijze waarop Hegel Spinoza naar zijn hand zette, hoe Macherey op zijn beurt daarmee weer aan de haal ging en vervolgens Gilles Deleuze na kritiek daar weer op zíjn eigen herschikking van Spinoza’s concepten pleegde. Duffy is in staat die moeilijke auteurs helder neer te zetten. Het is alsof in zijn handen hun concepten ineens meer body krijgen.
Ik kon volledig instemmen met wat Caroline Williams in haar bespreking van Pierre Macherey, Hegel or Spinoza, (vertaald door Susan M. Ruddick) op NDPR schreef: “For a careful comparison of his [Pierre Macherey’s] and Deleuze's interpretation of Spinoza, readers may find Duffy (2006) helpful.” 

Over Simon B. Duffy’s 'Spinoza today: the current state of Spinoza scholarship,' [in: Intellectual History Review 19, no .1 (2009): 111-132] waarin hij een overzicht bood van hedendaagse Spinozaliteratuur had ik eerder een blog.

Het was naar aanleiding van zijn hoofdstuk Simon Duffy, “The Joyful Passions in Spinoza’s Theory of Relations,” in Dimitris Vardoukalis (Ed.) Spinoza Now [University of Minnesota Pres, Minneapolis/London, 2011] dat ik ontdekte dat het PDF van dat boek zomaar op internet staat, zoals ik in het vorige blog meldde.

In discussie met hoe Gilles Deleuze en Pierre Macherey de relatie tussen ‘actieve’, blije passies en passieve droeve passies in het derde deel van de Ethica zien, ontwikkelt Duffy een eigen interpretatie waarbij hij zich concentreert op die 'vreugdevolle passies’, die noch echt actief, noch zuiver passief zijn en daarom een soort relatie aanleggen tussen vrolijke en trieste gevoelens.

Welnu van deze Simon Duffy verschijnt in mei volgend jaar

Deleuze and the History of Mathematics. In Defence of the 'New'. Bloomsbury Academic. Ik ben benieuwd of hij daarin ook iets over Spinoza kijk op wiskunde behandelt.

Zijn werk op philpapers

 

spinoza | 19-12-2012 | 21:29 | Link | Reacties (0)