Spinoza-acrostichon
Een acrostichon (naamdicht of lettervers) is een gedicht waarvan de eerste letters van iedere regel of strofe, achter elkaar gelezen zelf een woord of zin vormen. Voor mij hoeft het niet per se om een gedicht te gaan... het kan ook zo:
Sive, oftewel oftewel, gebruikte je graag: zoals in Deus sive Natura. En opdat we je maar goed begrepen voegde je er vaak aan toe: sive, quod idem est [oftwel wat hetzelfde is].
Perfectio sive realitas: alles is op de juiste maat gesneden. Per realitatem et perfectionem idem intelligo [onder werkelijkheid en volmaaktheid versta ik hetzelfde; 2/Def6]
Intellectus infinitus - wel je meest raadselachtige begrip; het concept van een absoluut verstand, nog enigmatischer dan Deus.
Natura sive Deus was niet jouw volgorde [volgens je explicateur De Dijn]
Origineel was het niet-dualistische van je filosofische theorie van het lichamelijke en mentale
Zelotypia: Hoc odium erga rem amatam invidiae junctum [jaloezie: haat jegens iets dat we liefhebben verbonden met afgunst [3/35s] - zo gaf je ons vele definities van onze gevoelens.
Amor Dei intellectualis waren goed beschouwd je laatste woorden. En die liefde kon niet met jaloezie gepaard gaan. Hic erga Deum amor neque invidiae neque zelotypiae affectu inquinari potest [5/20]
