Hoever de Spinoza-liefde kan gaan
Selfie van Shannon Dea's tattoo bij Spinoza's grafmonument in Den Haag
Vandaag werd op fitisafeministissue.com een gastblog geplaatst, waarin de van haar Sabbatical genietende Spinoza en Peirce scholar Shannon Dea haar Spinoza-tattoo toont en vertelt over een Spinoza-wandeling die ze voorbije dagen maakte van Amsterdam naar Den Haag. Zij deed het in twee dagen. Ik citeer een alinea:
"Why would someone undertake a walk like this? I did it because I love Spinoza’s thought, and I admire Spinoza the man. In a way, I wanted to seal my relationship with Spinoza with a kind of grand gesture. This isn’t the first time. I celebrated my 40th birthday by getting a Spinoza tattoo. Now, I’m 44 — the same age at which Spinoza died, as it happens — and living in the U.K. for a year, which makes it easier for me than it usually is to travel to continental Europe. It occurred to me to visit Holland’s various Spinoza sites. As soon as I realized that the whole geography of Spinoza’s life fit into a walkable distance, the idea of doing the walk became an idée fixe for me. The two things that particularly appealed to me about the idea were that such a walk would be both an embodied activity and a meditative activity, and that it would be difficult. Both of these themes are central to Spinoza’s thought." [zie verder aldaar]
Shannon Dea is an associate professor of philosophy at University of Waterloo. Her hobbies include hiking, doing yoga, missing the swell bike that’s waiting for her back in Canada, and sticking to cockamamie plans once she’s gotten them stuck in her head.
Zij komt op dit Spinoza.blog in twee blogs voor: blog van 29 mei 2013 over Charles S. Peirce (1839 - 1914) dat ik voornamelijk op grond van haar publicaties schreef. En het blog van 21 april 2009 waarin ik schreef over het hoofdstuk van Shannon Dea over Hume, Spinoza and the Achilles Inference dat voor een groot deel via books.google.com te lezen is.
Wel merkwaardig vind ik het om, zelfs bij een Spinoza scholar die zo echt van Spinoza houdt als Shannon Dea blijkbaar is, in dat blog te lezen: "the body just is the mind...". Die merkwaardige verkeerd ingevulde identiteitsthese toch telkens weer!
Ik herinner hier tevens aan de Caute-tattoo van Leon Kuunders waarvan ik in het blog van 28 juli 2012 deze foto publiceerde. Shannon Dea was dus twee jaar eerder met haar tattoo (maar het is geen wedstrijd, ik stel alleen vast).
Reacties
Mooi!
Leon 22-03-2014 @ 00:15
Tatoeages zijn niet mijn ding. Een paar jaar geleden prijkte mijn tronie als onderbreking van een portretgallerij van knappe studenten in een hogeschoolkrant. In een kort interview werd mij gevraagd naar mijn mening over de tattoo als sierraad in het vel van een toenemend aantal studenten. 'Niet mijn ding', stond er boven als kopje. Ik bekende wel dat een van mijn dochters ook zo'n ding met verve droeg en vandaag de dag kan ik zeggen dat haar inmiddels uitgebreide tatoeage haar ook in mijn ogen siert. Van de afbeeldingen van tattoos in dit blog vind ik die van Shannon Dea het mooist. Dat zal denk ik komen door de toepassing van grijstinten, een techniek die men in het vak 'shading' noemt.
Stan maakt een licht geergerde opmerking bij het tekstbrokje "the body just is the mind..." van Shannon. Voor mij aanleiding om het blog van Shannon te gaan lezen omdat dit thema lichaam-geest onlangs weer terzijde ter sprake kwam in de bespreking van Ethica III in de SKL.
Mij lukt het, ondanks pogingen tot uitleg door kringleden, maar niet om tekst als "de geest is een idee van het lichaam..." onder de pet te krijgen. Taai verzet van mijn denkraam, waarschijnlijk.
Shannon Dea schrijft een verslag, een beschouwing beter, van haar Spinozawandeling, "...,I wanted to seal my relationship with Spinoza with a kind of grand gesture." Dat deed ze een paar jaar eerder ook al met het laten plaatsen van de tattoo op haar arm (afbeelding van het zegel van Spinoza) Haar beschouwing gaat over wandelen, belichaming en ideeen en ook over pijn-en-moeite. In mijn ogen is haar tattoo een afbeelding van een idee op artistieke manier met kleurstof aangebracht in/onder haar huid. Over embodiment gesproken...
Wandelen is ook een van mijn activiteiten. Wandelen is een ritmische, dynamische, aerobe activiteit van grote spiergroepen, die bijdraagt aan veel voordelen met minimale nadelige effecten. Veel filosofen hebben heel wat op en af gelopen. Ik bied mij graag aan als mee-loper om het modewoord wandelcoach maar te vermijden.
Ik heb nog wat nagezocht over Descartes, Malebranche en Spinoza in een werk van Ernst Bloch (Das Materialismusproblem, seine Geschichte und Substanz) maar het schiet niet op. Kennelijk is dat een van mijn reflexen bij intellectuele vragen, boeken naslaan. Ik kan beter gaan wandelen en in mijn tuin werken; beweging in mijn brein brengen !
Deze blogs van Stan Verdult en Shannon Dea brengen mij op deze vroege schone lentemorgen ook nog bij de laatste zin van de Ethica: "Alles wat voortreffelijk is, is echter even moeilijk als zeldzaam."
Dankjewel Spinozavrienden en nu aan de slag.
'Laten wij werken, zonder te redeneren,'zei Martijn,'dat is het enige middel om het leven draaglijker te maken.' ...
'Dat hebt u voortreffelijk gezegd,'antwoordde Candide,'maar laten wij onze tuin bewerken.'
aris zeilstra 25-03-2014 @ 10:04