Martin Lin over "Spinoza's panpsychisme"
In een reactie op het blog van gisteren liet ik weten dat Martin
Lin onlangs zijn artikel (draft) ”Spinoza’s Panpsychism" op academia.edu
zette. Ik wil er hier graag nog eens apart op wijzen: het is een helder en zeer
informatief artikel. Dat geldt voor vele van zijn opstellen. Bijna vijf jaar
geleden had ik al eens een blog: "Martin Lin - een productieve jonge
Spinozascholar."
Ik geef hier een kort uittreksel. I.p.v. over God spreekt
hij continu uitsluitend over Nature – wat hier geen enkel probleem oplevert. “Nature,
the one infinite substance, can be thought of in infinitely many ways. These
ways of thinking about Nature are called “attributes” and they express its
essence.” Attributes [thinking & extension] "are different ways of
thinking about the very same essence of the substance." [2/7s] - Spinoza
is conceptual dualist but not a metaphysical one [no metaphysical difference]. Hij
ziet de attributen dus niet als metafysische bouwstenen, maar slechts als ‘mentale
perspectieven’. Toch: Nature can be completely and accurately represented as
either mental or physical.
Gaat en passant in op interpretatie van modi als properties resp. objects; kiest de laatste lezing; maar dit speelt verder geen rol
in zijn beschouwing. Over de mind-body-relatie:
Spinoza is hostile to the idea of interaction because there are no connections
between the concepts of two things that have nothing in common. Daarvoor in de
plaats komt zoals bekend de parallellisme-leer van 2/7: the mental realm and
the physical realm are causally isomorphic. Hij verwijst naar de
identiteitsthese: modes of thought and modes of extension are identical but
conceived of differently – zonder te vervallen in het risico te beweren dat
denken en uitgebreidheid hetzelfde zijn.
The human mind is thus Nature’s idea of our body. Spinoza
thinks that there is nothing special about the human mind. Just as the human
mind is Nature’s idea of the human body, the idea of any body whatsoever is the
mind of that body [volgt citaat inzake het animata
zijn van alle individuen uit 2/13s]. Dus: Spinoza extends the realm of the
minded further to include invertebrates, plants, and even what we would
classify as inanimate objects such as stars, planets, and tiny particles of
matter. As the above text attests, Spinoza himself does not think that there
are any truly inanimate objects. Everything has a mind, that is, is associated
with an idea that represents it, and is to some degree alive. Hij interpreteert
dan: The word animata is generally
translated as animate and although Spinoza does believe that all bodies are
animate to some degree, I think the word is also meant to resonate with animus, which Spinoza uses as a synonym
for mind (mens). Thus, Spinoza is
saying that all bodies to some degree are alive and have a mind. Echter: The
mental comes in degrees. Spinoza links structural complexity with power and power
to consciousness. Echter, Spinoza’s remarks on consciousness are sketchy at
best: Spinoza does not have the resources to draw a line between conscious and
unconscious states and entities.
Conclusie: Spinoza believes that each body — every
animal, plant, particle, and star — has a mind. Moreover, every complex body
composed of simpler bodies has a complex mind composed of simpler minds. And
just as bodies are modes of extended nature, minds are modes of thinking
nature. Minds are thus Nature’s ideas of the body. This view might seem to
conflict with four plausible claims: (1) minds are possessed only by creatures
capable of intelligent behavior; (2) minds are associated with only creatures
with complex bodies; (3) we are unconscious of many things that happen in our
bodies; and (4) minds do not compose. Spinoza responds to (1)-(3) with an
account of degrees of power of thinking, which he associates with structural
complexity. He is thus able to claim that although creatures incapable of any
appreciable intelligent action and lacking structural complexity have minds,
they have minds with very little power of thinking. And because he arguably has
a functionalist account of consciousness, many ideas/minds will have very low
levels of consciousness. With respect to (4), he assimilates minds to ideas and
thus the claim that minds compose is no more implausible than the claim that
ideas compose. Because many thoughts are complex, this is not implausible at
all.
Opmerking. Het hele artikel is opgebouwd op dat wat Spinoza slechts één keer op één plaats [2/13s] zegt over het animata zijn van alle individuen. Het is een redelijk afgewogen uitwerking van de consequenties ervan. Ik heb er wel enige moeite mee dat hij er niet op wijst dat Spinoza zelf nergens spreekt over de geest of het denken van andere dingen dan de mens [homo cogitat zegt 2/ax2]. Spinoza zelf hield zich dus minder bezig met de vraagstukken die zijn bewering aldaar opwerpt. Het gaat hier dus om een verdere ontwikkeling van het Spinozisme.
______________
Ook wijs ik graag op zijn
Martin Lin, “Spinoza and the Mark of the Mental”
forthcoming in The Cambridge Critical Guide to Spinoza['s Ethics]. Yitzhak Melamed ed. [academia.edu]
