Samuel Max Melamed (1885 - 1938) hield zich veel met Spinoza bezig
Was een joods-Amerikaanse schrijver wiens boek Spinoza and Buddha. Visions of a Dead God ik af en toe op internet tegenkom, maar over wie verder weinig op het wereldwijde web te vinden is. Zeker bestaat er geen pagina zoals ik hier nu breng met van overal vandaan bij elkaar gesprokkelde informatie.
Samuel Max Melamed was geboren in Litouwen. In 1914 vertrok hij uit Litouwen en vestigde zich in de VS van Amerika. Daar redigeerde hij diverse tijdschriften, o.a. de American Jewish Chronicle van 1914 tot 1928 en The Reflex van 1928 tot 1936. Ook moet hij in de VS een doctoraalstudie filosofie gedaan hebben, bij de publicatie van On the eve of redemption staat Ph. D. achter zijn naam.
Met Louis D. Brandeis correspondeerde hij over de oprichting van een Hebreeuwse Pers Associatie. Maar in de zgn. Brandeis-Weizmann strijd koos hij de zijde van Weizmann.
Hij schreef onder meer, zo tref ik op diverse plaatsen aan:
• Theorie, Ursprung und Geschichte der Friedensidee, Stuttgart 1909 [Vermelding hier]
• Der Staat im Wandel der Jahrtausende. Studien zur Geschichte des Staatsgedankens. Stuttgart, Enke, 1910. [Vermelding hier]
• Psychologie des jüdischen Geistes. Zur Völker- und Kulturpsychologie. Berlin: Schwetschke 1912; 2. Aufl. 1921. [vermelding hier]
• On the eve of redemption, Alpha Omega, New York, 1918 – een bundeling artikelen over joods nationalism en zionisme die hij in de jaren 1916-18 schreef in de American Jewish Chronicle. Het werkje is bij archive.org te vinden. Hierna neem ik er en tweetal passages waarin Spinoza genoemd wordt uit over.
• Breaking the Tablets: studies in the philosophy of history. The Meyerson Press, 1930. [inhoudsopgave bij books.google]
• Spinoza and Buddha. Visions of a dead God. Chicago University Press, Chicago, 1933
Dit boek is heruitgebracht en bij books.google in te zien. Het is er integraal te lezen, maar of dit een vergissing is of werkelijk de bedoeling en altijd zo blijft, weet ik uiteraard niet. Melamad heeft de opzet aan te tonen dat Spinoza niet zozeer een westerse filosoof is, die in het verlengde gezien moet worden van Descartes, Bruno, Leone Ebreo, Maimonides en uiteindelijk de stoïci en Aristoteles met wie hij in debat is, maar dat hij veelmeer van Boeddha zou hebben. Af en toe ga ik eens naar dat intrigerende boek, geschreven door iemand die flink studie van Spinoza en de Spinoza-receptie maakte, zoveel is zeker.
[Aanvulling 15 okt. 2010: de tekst van het boek staat ook digitaal bij archive.org - Aanvulling 6 mei 2014: books.google laat intussen helemaal NIETS meer zien, terwijl de bijgeleverde beschrijving over een heel ander boek gaat. We gaan lekker vooruit...]
Op twee plaatsen noemt Melamed in On the eve of redemption, Spinoza. Het werkje begint met een mooi geformuleerde, maar twijfelachtige openingszin: “Even history has its reasons that reason often fails to understand.” Maar de geschiedenis is geen subject met redenen… dat is een oud hegeliaans/marxistisch vals idee.
It is true that Jews have written books among which some are famous in world-literature. It is true that the Jews have painted good pictures. It is also true that the Jews have composed good music. But the question is often more than justified whether or not the Jewish genius has drawn the material from Jewish sources and Jewish life. Are all the good books Jews have written Jewish books? Are all the good pictures Jews have painted Jewish art? And is the good music Jews have composed Jewish music? In some cases they are partly Jewish. In the overwhelming majority of cases they are not Jewish at all.
Neither Spinoza nor Bergson, neither Heine nor Hoffmannsthal, are Jews in the sense that they have been inspired exclusively by Jewish motives and that they have drawn their inspiration from Jewish sources alone. But we can go even further and maintain that even those great Jews from Philo of Alexandria to Maimonides and from Maimonides to Herman Cohen, who were always conscious of their Judaism and who thought that they were working as Jews and that their creations were Jewish, stood much more under the spell of alien than Jewish influence, and in their work were less Jews than is generally supposed. In spite of their racial enthusiasm, their intellect was hyphenated. Philo was at least as much Greek as he was Jew, Maimonides at least as much Greek and Arab, and Cohen is at least as much German as he is Jew, if not more.
We are quick in our condemnation of those who wrote on the tombstone of Maimonides, "Heretic and Disbeliever." We are angry at the "fanatics" of Amsterdam who excommunicated Spinoza, and we are often angry at those who utter severe criticism of Herman Cohen as a Jew. But these fanatics, wrong as they may be in their methods, are not entirely wrong in their motives and ideas. They are Jews in whom strong Jewish instincts are alive and these Jews, gifted with more original instincts than the average Jew, see more quickly what is Jewish and what is not in the work of a great Jew ; it is the un- Jewish motive in these works by which they are repulsed. (p. 13-15) [..]Just as our national book, the Bible, became the inexhaustible source of inspiration to the great representatives of world literature, just so have many books written by Jews within the last five hundred years influenced and affected the European mind. The books of Spinoza in the seventeenth, of Mendelssohn in the eighteenth, of Heinrich Heine and Karl Marx in the nineteenth and those of Bergson in the twentieth century were all cornerstones in the realm of the literature of modern times. Only recently has attention been called by the admirers of Spinoza to the exquisite and truly artistic style of the lonely Jew of Amsterdam. Mendelssohn was certainly not a first-rate philosopher, but he is considered by his admirers and opponents alike a first-rate writer and literary master-mind; next to Lessing he was the greatest German stylist of his time. [p. 94/5)
bronnen
Noah J. Efron, Judaism and science: a historical introduction [Greenwood Publishing Group (Greenwood guides to science and religion, 2007] gaat in discussie met Samuel Max Melamed die in 1927 beweerd zou hebben dat er in tegenstelling tot Europa in Amerika nauwelijks joodse hoogleraren aan de universiteiten te vinden zijn.
[hie de betreffende bladzijde bij books.google]
Letters of Louis D. Brandeis, Volume 1 Door Louis Dembitz Brandeis, bij books.google
In: JEWS OF PROMINENCE IN THE UNITED STATES Compiled by I. GEORGE DOBSEVAGE (met een andere geboortedatum)
Hier enige beperkte biografische gegevens
_________________
Op 7 mei 2014 een nieuw blog gewijd aan Melamed en zijn boek over Spinoza ans Buddha, met daarin een zeer kritische reactie van G.W. van der Tak uit 1935
